Wybrać baśń ze starej księgi Szklana góra, Marcin Podlewski

O „Szklanej górze” dowiedziałam się, czytając tę recenzję. Zainteresowała mnie i przy sprzyjającej okazji, jaką była trzygodzinna podróż busem, powolutku przeczytałam dwanaście ponurych baśni.

I choć opinia mnie zachęciła, tytuł książki (i zarazem pierwszego opowiadania) przypomniał mi o ukochanym zbiorze z baśniami „Woda żywa”, a wstęp odpowiednio mnie nastroił, z początku byłam rozczarowana. Opowieści nie wydawały mi się tak ponure, jak się spodziewałam, a na dokładkę jakby niedokończone. Jak ćwiczenia z tworzenia klimatu.

Niektóre baśnie nie były dokładnie ponure, a raczej smutne, ale w większości brakowało dla mnie tego magicznego Czegoś, przez co nie można się oderwać…

…A potem nagle odkryłam, że coś złapało mnie za serce. Udało się to dwóm baśniom, a jeszcze parę przypadło mi do gustu.

I chociaż miałam potrzebę, by w historiach było coś więcej, coś bardziej, muszę autorowi przyznać, że stworzył równy, baśniowy klimat. Oraz wywołał wenę.

Ebooka, dostępnego za darmo, można ściągnąć tutaj. I podpisuję się obydwiema rękoma pod pochwałami na temat ładnego i dopracowanego wydania. Polecam przekonać się samemu, jakie to właściwie są baśnie.